...

Het zijn weer slechte weken voor mijn hart- en bloedvaten. Eerste de kranten die het probleem van de parallelinvoer hebben ontdekt. Nu mag je daar al over schrijven en zelfs in dit eigenste magazine enkele weken geleden nog waarschuwen dat het probleem met de nieuwe manier opsporingsmanier voor vervalste geneesmiddelen met de 2D-matrix alleen maar groter zal worden... kranten blijven nieuws uitvinden.Maar als top of the bill - goed voor een stevige hartkramp - was toch de titel van een opiniestuk in de krant de Standaard. 'Kies voor psycholoog, niet voor de apotheker'. De achterliggende gedachte van de opiniemaakster zal wel eerbaar zijn geweest. Enfin, dat hoop ik toch. Ze bedoelt dat bepaalde psychische aandoeningen beter verholpen worden met psychologische hulp dan met pillen. Tot daar ook al niets nieuws onder de zon.De teneur van het artikel was een aanklacht tegen de lange wachttijden, vooral in de jeugdpsychiatrie. Jonge mensen krijgen veel te veel pillen voorgeschreven omdat ze veel te lang moeten wachten op professionele hulp. Dat de titel laat uitschijnen dat het eigenlijk alleen maar om een 'keuze' gaat, is op zijn minst misleidend. Dat het daarenboven om een keuze gaat tussen een psycholoog en een... apotheker... is bijna kwaadaardig. Het is immers niet de apotheker die de duizenden kilo's antidepressiva voorschrijft, dat is de arts. Een apotheker heeft trouwens geen enkele mogelijkheid om antidepressiva aan een patiënt mee te geven.Wat de apotheker wel vaak doet, is luisteren. Luisteren naar de verzuchtingen van de patiënten of hun families die met psychische problemen kampen. Empathisch proberen duidelijk te maken dat het misschien wel een goed idee zou zijn om professionele hulp in te roepen. De wegen tonen die er in zijn regio zijn om die professionele hulp te krijgen. Het is de taak van de apotheker om de patiënt die dan toch antidepressiva voorgeschreven krijgt te begeleiden naar een beter en rationeler geneesmiddelengebruik.Laat ons dus aub hopen dat de patiënt die zich niet lekker in zijn vel voelt, hulp zoekt. Bij een psycholoog - maar dan moet hij echt wel geduld hebben - en tot hij bij die psycholoog geraakt, bij een goede eerstelijnswerker die niét meteen naar pillen grijpt... En laat ons aub hopen dat zo'n jongere die op de rand van de afgrond staat, eerst bij zijn apotheker binnenstapt vooraleer hij naar de sporen stapt...